Existing Death mystery of Netaji

இரண்டு நாட்களுக்கு முன் ஆனந்த விகடன் படித்துக் கொண்டிருக்கும் போது திரு.சுபாஷ் சந்த்ர போஸ் அவர்களைப் பற்றிப் படிக்க நேரிட்டது. உண்மையாக சொல்ல வேண்டும் என்றால் எனக்கு அவரைப் பற்றி அதிகம் தெரியாது. பொதுவாக அறியப்பட்ட விஷயங்களில் ஒன்று அவருடைய மரணம் எப்படி நேர்ந்தது என்ற குழப்பம். எனக்கு அவரைப் பிடிக்குமா பிடிக்காத என்று கூட என்னால் சொல்ல முடியாது. ஆனால் அவருடைய இறப்பு ஒரு கேள்விக் குறியாகவே உள்ளது என்பது போல் முடிந்த அந்த கட்டுரை அவரைப் பற்றித் தெரிந்துக் கொள்ளும் ஆர்வத்தை அதிகப்படுத்தியது. நான் தேடிக் கிடைத்ததில் ஒரு சில இங்கே. இவ்வளவும் படித்த பிறகும் அவருடைய மரணம் மாயமாகவே இருப்பது தான் அதிசயம்.   ஆனந்த விகடன் : 26.1.1964   கட்டுரையிலிருந்து சில துளிகள் :                                 January 23 1897 - August 18  1945 நேதாஜிக்குக் காந்திஜியின் அகிம்சை முறையில் நம்பிக்கை இல்லை. அதை ஒளிவு மறைவு இன்றி சொல்லவும் அவர் தயங்கவில்லை. அதே சமயம், சுதந்திரப் போராட்டத் திற்குக் காந்திஜியின் தலைமைதான் வேண்டும் என்பதிலும் அவருக்குச் சிறிதளவு சந்தேகமும் இருந்தது இல்லை. 1938-ல் இவர் காங்கிரஸ் தலைவராகத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். நாடு சுதந்திரமடையும் விஷயத்தில் சுபாஷ் மிக வேக மாகப் போகிறார் என்பது சிலரு டைய எண்ணம். 'காங்கிரஸ் ஸ்தாபனம் ஒரு போட்டி சர்க் காராகவே செயல்பட வேண்டும் என்றும், மிகப் பெரும் அளவில் ஒத்துழையாமை இயக்கத்தை நடத்த வேண்டும்' என்றும் இவர் கொண்டு வந்த கோரிக்கை யைக் காங்கிரஸ் மகா சபை நிராகரித்ததால், தன்னுடைய 62 ஆதரவாளர்களுடன் இவர் வெளியேறினார். 1939-ல், காந்திஜியின் பேரா தரவுடன் காங்கிரஸ் தலைவர் பதவிக்குப் போட்டியிட்ட டாக்டர் பட்டாபி சீதாராமையாவை எதிர்த்து வெற்றி பெற்றார். 'பட்டாபியின் தோல்வி, என் தோல்வி' என்று காந்திஜி கூறியது இச்சமயத்தில்தான். காங்கிரஸ் மேலிடத்தாரிடம் கருத்து வேற்றுமை ஏற்பட்டதன் காரணத்தினால், ராஷ்டிரபதி பதவியை ராஜிநாமா செய்து விட்டு, 'ஃபார்வர்ட் பிளாக்' என்கிற புதிய கட்சியை அவர் தொடங்கினார். நேதாஜி தம் ஏழு தோழர்களுடன் சைகோன் போய்ச் சேர்ந்தார். அதற்குள் விமானப் போக்குவரத்தில் நெருக்கடி ஏற்பட்டுவிட்டது. அதனால், ஹபீபூர் ரஹ்மானை மட்டுமே அவரது இறுதி யாத்திரையில் உடன் அழைத்துச் செல்ல முடிந்தது. இந்த விமானம்தான் 1945-ம் ஆண்டு ஆகஸ்ட் மாதம் 18-ம் தேதி, பார்மோஸா விலுள்ள டைஹேக்கு என்ற இடத்தில் விபத்துக்குள்ளாகி, நேதாஜியை மாய்த்து விட்டது. அவர் அமரராகி விட்டார் என்பதில் எத்தனையோ கருத்து வேறுபாடு உண்டு. ஆனால், அவர் இந்திய சரித்திரத்தில் மட்டுமல்ல, இந்திய மக்களின் உள்ளங்களில் என்றென்றும் அமரராகவே விளங்குகிறார் என்பது மறுக்க இயலாத உண்மை!                                                                                    January 23, 1897 - September 16, 1985 About Bhagwanji in "The Tribune"

1955/56: Widowed Saraswati Devi and her son Rajkumar (50) come to live with her father Mahadeo Prasad Misra in Singar Nagar, Lucknow. Misra himself is staying with Bhagwanji. Saraswati Devi and her son serve Bhagwanji until his death in 1985. They believe him to be Netaji. April 1962: Atul Sen, an associate of Netaji, meets Bhagwanji in Neemsar. He takes him to be Netaji and on his return to Kolkata tells historian Dr RC Majumdar and INA Secret Service man Dr Pabitra Mohan Roy about the meeting. Dr Pabitra rushes to Neemsar at the end of the year.  December 1962: Dr Pabitra approaches Netaji's friend and political associate Leela Roy for help in buying seven items Bhagwanji had wanted. January 1963: Leela Roy establishes contact with Bhagwanji. March 25, 1963: Srikant Sharma (93) becomes Leela Roy's and Bhagwanji's go-between. Bhagwanji shows himself to Sharma and tells him to convey to Leela Roy that it is not in the interest of the country for him to come out. March 26, 1963: Possible date of Leela Roy's meeting with Bhagwanji. He hands over a letter demanding 12 items including cigars, a telescope and a Fowler's/Oxford dictionary. September 1, 1964: Leela Roy writes to Netaji's closest friend Dilip Roy to say "he is alive-in India". 1965: Bhagwanji shifts to Lalkothi in Ayodhya. 1967: He moves to Shrista, Purani Basti, into the house of Basti King Onkar Singh. Here, Durga Prasad Pandey (83) comes into his contact. Pandey takes Bhagwanji to be Netaji. He meets him regularly for eight years. 1975: Bhagwanji shifts to Ayodhya. Durga Prasad Pandey travels with him in the same car.  In his eight years' stay in Ayodhya, Bhagwanji changes places four times. 1975: Stays at Lucknow Hatta 1979: Litgation with house owner forces Bhagwanji to shift to Chhoti Deokali or Lucknow temple. (In the picture above). September 16, 1985: Bhagwanji dies around 9 pm of cardio-vascular failure at the age of 88. 1986: Lalita Bose, M A Haleem and Vishwa Bandhu Tiwari (now in his 60s) move apetition for safe keeping of Bhagwanji's belongings. The UP High Court accepts, and all the objects are moved to the Faizabad treasury after they are listed. November 26-28, 2001: Justice Manoj Kumar Mukherjee scrutinises Bhagwanji's belongings at the treasury in the District Magistrate's office in the presence of media. He earmarks some of these to be taken to the Commission's office in Kolkata.                                                                    January 23, 1897 - 1946 Shyam Benegal’s film on Netaji has triggered a fresh debate on Subhas Chandra Bose. Lakshmi Sahgal, Netaji’s former associate and Commander of the INA’s Rani Jhansi regiment, was involved in the making of the film. In an exclusive interview with Shahira Naim, she throws new light on the issues that have surfaced again. Sunday, June 12, 2005                                                                         The Bose I knew is a memory now - Lakshmi Sahgal  Excerpts: Did you believe that Bose had indeed died in the crash? Initially, we did not believe it as we had thought it was a decoy and Netaji had escaped. He always maintained that he would never be taken alive. He had approached the Soviet embassy in Tokyo and even as they awaited a response from Moscow, USSR had joined the war against Japan and that was the end of his hope to escape to the Soviet Union. I had felt that he may have managed to escape to Russia and had faked the crash to put the British off his trail. He had done such things earlier and it was completely possible. When did reality sink in? It was during the INA trial at Red Fort that I met Habibur Rahman who had been travelling with him in the aircraft and had survived the crash. He confirmed that Netaji had not died in the crash but from the extensive burn injuries that he suffered as a consequence of that crash. Even the Japanese doctor who had treated him had mentioned that there was a tall handsome Indian who had suffered 90 per cent burns and had succumbed to his injuries. At that time, the poor doctor did not known who his special patient was. That is when my INA colleagues and I started to believe that in all probability he was indeed no more. And as far as the Taiwan government’s denial of any air crash during that period on its soil is concerned all I can say is that the Japanese had destroyed all records. They did not want one bit of paper to fall into the hands of the Allied forces that could prove as evidence for wartime crimes. Recently declassified CIA, Russian Army’s and United Kingdom’s secret service reports have evidences of spotting Netaji after the crash. It suggests that in 1946, a year after the reported death of Netaji, Joseph Stalin and his cabinet were considering to give refuge to him in Russia. Well I think it is time we got to the bottom of this controversy. The simplest thing to do is to take his ashes kept at the Renkoji Buddhist Temple in Tokyo and run a DNA match with his daughter. If it is proved that the ashes are indeed of Anita’s father it will settle this mystery for all times to come. I remember when his nephew the late Sisir Bose had seen the urn at Renkoji Temple he had informed me that it had pieces of bones and even cartilage. This would make the running of the DNA test far easier. Did you ever believe that he might be living incognito? Such rumours were part of the building of the myth. Even if Netaji was alive and did not want to return to India after the war ended what was preventing him from living anywhere abroad? Many of his INA colleagues were settled aboard and he could have easily got in touch with any of us. Again Sisir Bose had personally gone to meet all the babas that were rumoured to be his uncle. As far as Gumnami Baba of Faizabad was concerned, he told me that except for the gold-rimmed glasses there was nothing in common. There was another baba in some village in rural Bengal who people claimed was Netaji. Sisir Bose wanted to hear him speak. He made four rounds to that village but the baba was always in maun.                                                   January 23 1897 - ??? According to Rediff News : Bose did not die in plane crash, affirms US intelligence September 19, 2005 20:12 IST A United States intelligence report, sent to the enquiry panel probing the disappearance of Netaji Subhash Chandra Bose, has corroborated the evidence provided by the Taiwan government that no air crash had occurred at Taipei airport or anywhere in that country on August 18, 1945, in which the Indian leader was supposed to have been killed. In 1964 CIA thought Netaji was alive In response to a questionnaire sent by Justice M K Mukherjee Commission to several countries, the US administration said there was no aircrash in Taiwan on the day when Netaji was supposed to have been killed in a plane crash at Taipei's Taihoku Airport, Bose's nephew and Forward Bloc MP, Subrata Bose, told reporters in New Delhi. He also said the Union Home Ministry, during the tenure of L K Advani, had refused to give two files to the panel pertaining to the reported 1945 incident on the grounds that the information, if disclosed, would affect India's relations with some friendly countries.       தான் இறந்து (இறந்ததாக நம்பப்பட்டு) 60 வருடங்களுக்கு மேலும் பல விவாதங்களுக்கும், விசாரணைகளுக்கும் உட்பட்டிருப்பவர் திரு.சுபாஷ் சந்த்ர போஸ் அவர்கள். அவருடைய வாழ்க்கை வரலாறு பலரால் எழுதப்பட்டாலும் முற்றுப் புள்ளி இன்றி இன்னும் தொடர்ந்து கொண்டு தான் இருக்கிறது.